کد مطلب:28516 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:113
آنان جنگ كردند تا این كه بانگ آتش بس زدند و از جنگ، دست كشیدند و سپس، بعد از ظهر، بازگشتند و به جنگ پرداختند و این در روز پنج شنبه از ماه جمادی دوم بود. پس نبرد در آغاز روز با طلحه و زبیر بود و در وسط روز با عایشه.[1]. 2252.تاریخ الطبری- به نقل از شَعبی-: جانب راست سپاه امیرمؤمنان بر جانب چپ بصریان، یورش بردند و به جنگ پرداختند و لشكریان به عایشه پناه بُردند.بیشتر آنان از قبیله ضِبّه و اَزْد بودند. جنگ آنان از هنگام بالا آمدن روز تا نزدیك عصر بود و گفته شده تا غروب خورشید. سپس شكست خوردند.[2]. ر.ك: ص 196 (بیدار شدن ابو بكره هنگام امر و نهی كردن عایشه).
2251.تاریخ الطبری- به نقل از محمّد و طلحه-: جنگِ نخست تا وسط روز ادامه یافت و طلحه در آن، مجروح شد و زبیر هم رفت. پس چون لشكر به عایشه پناه بردند و كوفیان جز جنگ نخواستند و جز [ تحویل دادن] عایشه را نخواستند، عایشه آنان را با سرزنش، تحریك نمود.